Μία από τις 4 εποχές, έχει κι αυτή τον δικό της ρόλο στον κύκλο της φύσης, άρα και τον δικό μας, αφού ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού κόσμου και των νόμων του.
Το φθινόπωρο είναι για την κινέζικη ιατρική, η εποχή του Μετάλλου. Το μέταλλο είναι λιτό και αυστηρό, αιχμηρό σαν μια ψηλή βουνοκορφή που τρυπάει τον καθαρό ουρανό. Η φάση του μετάλλου ενσωματώνει τον περιορισμό, τον διαχωρισμό και τον εξευγενισμό.
Είναι η ώρα του μαρασμού, της αποσύνθεσης, της παρακμής και της σήψης. Τα πεσμένα φύλλα των δέντρων αποσυντίθενται και επιστρέφουν στο χώμα. Οι χυμοί των δέντρωνεπιστρέφουν στο εσωτερικό, και σταδιακά βυθίζονται προς τις ρίζες.
Είναι η ώρα να περιορίσουμε ότι είναι περιττό, και να κρατήσουμε μόνο ότι χρειάζεται για να μπούμε στο χειμώνα. Είναι μια προετοιμασία που πρέπει να γίνει, καθώς η ζωή χαμηλώνει ρυθμούς, και σταδιακά «καταρρέει» προς την εσωτερικότητα που είναι και το χαρακτηριστικό του χειμώνα.
Οι πνεύμονες είναι το όργανο που αντιστοιχεί στο στοιχείο του μετάλλου. Κυβερνήτες της ζωτικής ενέργειας (Qi), είναι το μόνο όργανο που έρχεται σε επαφή με τον έξω κόσμο, μέσω της αναπνοής και του δέρματος. Εισπνέοντας διαχωρίζουν το καθαρό κομμάτι του αέρα και κατευθύνουν το Qi προς τις ρίζες. Προστατεύουν το εσωτερικό απέναντι σε οποιαδήποτε εισβολή και συνδράμουν στο ανοσοποιητικό.
Αυτή η φάση απεικονίζει – αντιπροσωπεύει τον μετασχηματισμό των αδρών υλικών σε καθαρή πεμπτουσία. Το φθινόπωρο είναι η εποχή της εξέλιξης μέσω του περιορισμού. Τα φρούτα, σαπίζοντας, γίνονται σπόροι που θα καρποφορήσουν πάλι την άνοιξη.
Αυτή η διαδικασία έχει την αίσθηση της συγκέντρωσης προς τα μέσα, του εφοδιασμού, (γεμίζω τις αποθήκες για τον χειμώνα), αλλά συγχρόνως και μια αίσθηση απώλειας, καθώς το φώς (γιανγκ) αρχίζει να φθίνει και το νύχτα (γιν) αρχίζει να κυριαρχεί.
Σαν την άνοιξη, είναι κι αυτή μια εποχή αλλαγής για τον άνθρωπο. Αντίθετα με την επέκταση και την ανάπτυξη, που χαρακτηρίζουν την άνοιξη, το φθινόπωρο είναι η εποχή της συστολής και της κίνησης προς τα μέσα. Η ενέργεια του φθινοπώρου είναι μια ενέργεια που «σκοτώνει», αιχμηρή, ανασταλτική, περιοριστική, η ενέργεια του τέλους. Ακόμα και τα χρώματα, ο συννεφιασμένος ουρανός, η βροχή, αυτήν την ενέργεια απεικονίζουν, Το συναίσθημα της εποχής είναι η μελαγχολία, κι αυτό μας βοηθάει να συντονιστούμε με αυτήν.
Το φθινόπωρο εμείς, καλό είναι να διαχωρίζουμε τα χρήσιμα από τα περιττά, πετώντας ότι δεν έχει πια χώρο στη ζωή μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πετάμε πράγματα και αντικείμενα που δεν χρησιμοποιούμε πια, αφήνουμε πίσω μας ανθρώπους και καταστάσεις που δεν μας ωφελούν. Ετσι προστατεύουμε τον εαυτό μας, αφού ξοδεύουμε λιγότερη ενέργεια στο να συντηρήσουμε τα άχρηστα, και μάλιστα σε μια εποχή που η ενέργεια που παίρνουμε από τη φύση είναι μειωμένη. Μ’ αυτόν τον τρόπο προετοιμαζόμαστε, πιο καθαροί, για τον χειμώνα που έρχεται, και που είναι η εποχή που φύση και άνθρωπος είναι σε πλήρη εσωστρέφεια και συντήρηση.
